Dzieci mogą jeździć konno odkąd ich kręgosłup jest skostniały, zamknięty. Przyjmuje się, że optymalnie jest to 6-7. rok życia. Oczywiście mowa tu o dzieciach zdrowych i sprawnych ruchowo.
Bardzo ważne jest, by do wzrostu dziecka dopasować wzrost konia. Konie dzielimy na kuce, małe konie i duże konie (w domyśle konie). Tyle teorii. W praktyce wygląda to tak, że w Polsce niestety nie mamy dobrze rozwiniętego sektora szkolenia podstawowego dzieci, więc załóżmy, że optymalny wiek to 8-10 lat. Dziecko w tym wieku jest już mentalnie gotowe na tego typu wyzwanie. Również jego aparat kostny jest gotowy na takie obciążenia.
Pamiętajmy, że jazda konna może być niebezpieczna. Koń w swojej naturze jest zwierzęciem płochliwym i uciekającym. Natura nie przystosowała go do walki. Jest roślinożercą, nie ma kłów ani pazurów. W sytuacji zagrożenia ucieka. Bardzo ważne, by dziecko było przygotowane na tego typu niespodzianki. Oczywiście można w większości ich uniknąć, wybierając dobre miejsce do rozpoczęcia przygody z jeździectwem, ale należy zdawać sobie sprawę, że to trudny i wymagający sport. Żeby odczuwać przyjemność z jazdy konnej (a nie tylko trzymać się jakoś w siodle), trzeba poświecić parę lat na regularne treningi. Naprawdę warto. Koń bardzo chętnie będzie ze swoim jeźdźcem współpracował (konie bardzo szybko i chętnie się uczą, chętnie też współpracują z człowiekiem), jeśli mowa ciała jeźdźca będzie dla niego czytelna.
Wiadomo, że początkowy etap nauki jest zmaganiem się ze swoim strachem i ciałem. Zanim zaufamy sobie i koniowi na tyle, że będziemy w stanie pracować nad techniką, miną miesiące. Zanim wypracujemy technikę (odpowiedni dosiad, rytm, oddech, działanie pomocami) miną lata. Ale serdecznie namawiam do pokonywania tej drogi, bo przyjemności z jazdy konnej i obcowania z koniem, kiedy czujemy się z nim jednością, naprawdę nie da się z niczym porównać.